فاضل حیدری
امروز ۱۹ آذرماه سالروز تأسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی به فرمان بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) است. شورایی که از دل انقلاب شکوهمند اسلامی پدید آمد و برای اعتلای فرهنگ و علم کشور ایفاگر نقشهای بسیار مهمی بود و این اثربخشی هنوز هم ادامه دارد و ان شالله نیز ادامه خواهد داشت. همانگونه که خوانندگان محترم این نوشتار مستحضر هستند پس از فروپاشی رژیم منحوس پهلوی، نهادهای مختلف یکی پس از دیگری پا گرفت؛ اما فرهنگ حاکم بر نهادهای جامعه مخصوصاً نهادهای فراگیری مانند آموزش و پرورش و دانشگاهها، مسئله سادهای نبود که بتوان در کوتاه مدت، تحولات لازم را در آنها به وجود آورد. از طرف دیگر ادامه کار آنها به ویژه دانشگاهها به همان شکلی که در رژیم گذشته وجود داشت به صلاح جامعه نبود. در اوایل انقلاب شکوهمند اسلامی، گروهکهای مختلف، دانشگاهها را عرصه تاخت و تاز خود ساخته و روند تحصیل و تدریس را مختل کرده بودند. همه این مسائل ضرورت تغییر بنیادین در برنامهها و شیوههای تدریس و تربیت و اهداف آن را ایجاب میکرد. خصوصاً با توجه به جو حاکم بر دانشگاهها، مدتی تمام دانشگاههای کشور تعطیل شد و به فرمان معمار کبیر انقلاب شکوهمند اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) ستاد انقلاب فرهنگی به منظور ساماندهی امور فرهنگی مدارس و دانشگاهها تشکیل شد. با بازگشایی دانشگاهها، فعالیت ستاد انقلاب فرهنگی ادامه یافت و ضرورت توسعه و تعمیق کار این ستاد ایجاب کرد که در نوزدهم آذرماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی حضرت امام خمینی (ره) رؤسای سه قوه و تعداد دیگری از اندیشمندان فرهنگی کشور را به اعضای آن بیفزایند و بدین شکل ستاد انقلاب فرهنگی با ترکیب جدید خود، با عنوان شورای عالی انقلاب فرهنگی فعالیت خود را آغاز کرد.
مقام معظم رهبری، حضرت آیتاللهالعظمی امام خامنهای دامت برکات در خصوص مأموریت اصلی این شورا میفرمایند که «مأموریت شورای عالی انقلاب فرهنگی، از آغاز، ساماندهی به وضعیت فرهنگ و دانش در کشور و سیاستگذاری در این دو مقوله، هدایت دستگاههای متصدی آن به سمت ارزشها و هدفهای انقلاب و برآوردن نیازهای فکری این دستگاهها و ظاهر شدن در نقش قرارگاه فرهنگی کشور بوده است.» بیانات ارزشمند مقام معظم رهبری مدظلهالعالی حقیقت بسیار شفافی را برای ما روشن میکند و آن اینکه جهت دهنده اقدامات بشری، فرهنگ است. مسئله فرهنگ بسیار مهم در جهتدهی اقدامات اقتصادی، اجتماعی، علمی و در تمامی حوزهها است و نباید از آن غافل شد چراکه فرهنگ مهمترین ابزار برای پیشرفت و موفقیت یک جامعه بهحساب میآید و اگر از ابزار فرهنگی استفاده شود، نیازی به ابزار الزامآور و تحمیلی نیست. به هر ترتیب در پایان باید این نوشتار باید خاطرنشان کرد که امروز کشور بیش از هر چیزی به فعالیتهای فرهنگی در چارچوب دین مبین اسلام نیاز دارد و شورای عالی انقلاب فرهنگی برحسب وظیفه خود باید در راستای ترویج دینداری و اخلاقمداری برای مقابله با توطئههای شوم دشمنان سریعاً وارد عمل شود چراکه امروز در منطقه بعد از سقوط دولت بشار اسد دوگانهای به نام تسلیم و یا مقاومت بیش از گذشته پررنگتر شده و این در حالی است که دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت با جنگ رسانهای و ترکیبی اینگونه به جوانان ایرانی و جوانان منطقه تلقین میکنند که محور مقاومت در حال ضعیفتر شدن است و این وظیفه نهادی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی است که در این شرایط بسیار حساس بر این موضوع تأکید و تمرکز ویژهای داشته باشد، البته که تمامی نهادهای فرهنگی اکنون فقط باید تمرکز بر این مسئله بسیار مهم داشته باشند چراکه دشمنان توطئههای شومی در فکر دارند.