فاضل حیدری
در شرایط کنونی منطقه و جهان که چالشها و تهدیدات امنیتی به شکلهای مختلفی در حال ظهور هستند، تقویت روحیه انقلابی و همکاری در دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی کشور از اهمیت ویژهای برخوردار است. بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیتالله العظمی امام خامنهای دامت برکات در دیدار با وزیر و مدیران وزارت اطلاعات، بهخوبی این نکته را روشن میکند که وزارت اطلاعات باید به عنوان یک نهاد انقلابی و پایبند به اصول انقلاب اسلامی عمل کند. این تأکید بر روحیه انقلابی، نهتنها بهعنوان یک شعار، بلکه بهعنوان یک ضرورت در شرایط کنونی کشور مطرح میشود. همان گونه که خوانندگان محترم این نوشتار مستحضر هستند روحیه انقلابی به معنای داشتن عزم راسخ و ارادهای قوی برای مقابله با چالشها و تهدیدات است. این روحیه، به کارکنان وزارت اطلاعات این امکان را میدهد که با دیدی باز و آگاهانه، به وظایف خود عمل کنند و در برابر دشمنان قسمخورده نظام اسلامی ایستادگی کنند. در واقع، این روحیه انقلابی است که میتواند به عنوان یک نیروی محرکه، وزارت اطلاعات را در انجام مأموریتهای خود یاری کند و به آن قدرت و توانایی بیشتری ببخشد.
همچنین، همکاری و هماهنگی میان دستگاههای مختلف کشور، بهویژه در حوزه اطلاعات، از دیگر نکات کلیدی است که فرمانده معزز و معظم کل قوا مدظلهالعالی به آن اشاره فرمودند. در دنیای پیچیده امروز، هیچ دستگاهی بهتنهایی نمیتواند بهتمامی چالشها پاسخ دهد؛ بنابراین، ایجاد یک شبکه همکاری مؤثر میان وزارت اطلاعات و دیگر نهادها، بهویژه در زمینههای امنیتی و اطلاعاتی، امری ضروری است. این همکاری میتواند به تبادل اطلاعات، تجربیات و منابع کمک کند و بهاینترتیب، کارایی و اثربخشی اقدامات امنیتی را افزایش دهد. در این راستا، باید به این نکته توجه کرد که همکاری و هماهنگی تنها در سطح مدیریتی نیست، بلکه باید بهصورت عملی و در سطح کارکنان نیز تحقق یابد. این امر نیازمند ایجاد فرهنگ همکاری و همدلی در میان کارکنان دستگاههای مختلف است. برای این منظور، باید برنامههای آموزشی و کارگاههای مشترکی برگزار شود تا کارکنان با یکدیگر آشنا شوند و بتوانند بهراحتی با یکدیگر همکاری کنند.
تقویت روحیه انقلابی و همکاری در وزارت اطلاعات و دیگر دستگاههای کشور، نهتنها بهعنوان یک ضرورت، بلکه بهعنوان یک وظیفه ملی و دینی مطرح است. این امر میتواند به حفظ امنیت و آرامش کشور کمک کند و در برابر تهدیدات خارجی و داخلی، ما را مقاومتر سازد. در این میان، نقش رسانهها و افکار عمومی نیز بسیار حیاتی است. رسانهها باید بهعنوان ناظران و منتقدان، مسئولان را به پاسخگویی وادار کنند و از آنها بخواهند که بهجای دعواهای سیاسی، بر روی حل مشکلات مردم تمرکز کنند. افکار عمومی نیز باید با آگاهی و هوشیاری، رفتار مسئولان را زیر نظر داشته باشند. به هر ترتیب در پایان این نوشتار باید عنوان کرد که همبستگی و همکاری میان مسئولان نهتنها یک ضرورت، بلکه یک وظیفه ملی است. اگر مسئولان ما نتوانند بر روی یکدیگر تکیه کنند و در راستای منافع ملی همکاری کنند، آینده کشور در خطر خواهد بود؛ بنابراین، اکنون زمان آن است که مسئولان دست در دست یکدیگر بگذارند و برای ساختن آیندهای بهتر برای مردم تلاش کنند. این همبستگی، نهتنها به نفع کشور است بلکه به نفع خود مسئولان نیز خواهد بود؛ زیرا در نهایت، موفقیت و پیشرفت کشور به موفقیت و پیشرفت همه ما منجر خواهد شد لذا با پیروی از این اصول و ارزشها، میتوانیم بهسوی آیندهای روشن و امن حرکت کنیم.