مجتبی احسانی- هیده‌توشی ناکاتای جوان زیاد فوتبال نگاه نمی‌کرد. با این حال بازی کاپیتان سوباسا را می‌دید. این باعث شد که ناکاتا برای انجام اولین بازی‌های خود وسوسه شود. آسیا تا همیشه سپاسگزار این اتفاق خواهد بود.
ناکاتا در آغاز سده جدید یک فوق ستاره بود. در دورانی که برند بودن یک فوتبالیست عادی نبود، هافبک بااستعداد ژاپنی پرفروش‌ترین بازیکن جهان بود. ناکاتا همه جا حضور داشت، در پوسترها، در فروش نوشیدنی ژاپنی، تویوتا و نایکی و... . ناکاتای آگاه و خوش‌تیپ به یک مدل تبدیل شده بود و حتی به عنوان روزنامه‌نگار افتخاری مجله سبک زندگی نوآورانه آقایان به نام مونوکل فعالیت می‌کرد.
او همچنین بازیکنی بسیار ماهر بود، نامزدی در سه توپ طلا این موضوع را تایید می‌کند. جویلینو (جواهر کوچک) لحظات درخشانی را در زمین رقم می‌زد، از هیچ موقعیت می‌ساخت و هر چقدر هویتش به عنوان یک بازیساز نمایان‌تر می‌شد، دید خوب و هوشمندی را نیز به این ویژگی اضافه می‌کرد. پیراهن شماره 8 در رم کاملا برازنده او بود، هرچند با قد 175 سانتیمتر در بین 11 بازیکن اصلی گم می‌شد.
جهان ناکاتا را در جام جهانی 1998 فرانسه کشف کرد، اما ژاپن اول نیاز داشت که به این مسابقات راه پیدا کند. مسابقات انتخابی پس از شکست لحظه آخری آن‌ها در صعود به جام جهانی 1994 آمریکا و میزبانی مشترک قابل پیش‌بینی در جام جهان 2002 بسیار مهم بودند. ناکاتا در جریان دیدار پلی‌آف در سال 1997 برابر ایران نمایشی سوباسایی برای سامورایی‌های آبی داشت و پاس گل اول بازی، پاس گل تساوی و پاس گل طلایی پیروزی‌بخش را ارسال کرد. او تقریبا به تنهایی تیمش را به اولین جام جهانی رساند. در حالی که تنها 20 سال داشت.
نمایشی درخشان در فرانسه باعث شد که ناکاتا به اروپا منتقل شود. پروجا او را به دومین بازیکن آسیایی تاریخ سری‌آ پس از کازویوشی میورا، هموطنش، که در سال 1994 در جنووا توپ می‌زد تبدیل کرد.
حدود 5000 هوادار ژاپنی برای اولین بازی ناکاتا در پروجا به ایتالیا پرواز کردند. بسیاری برای دیدارهای آینده بار دیگر برگشتند. به ثمر رساندن 10 گل در اولین فصل حضورش در سری A بازگشتی قابل توجه در تیمی بود که برای فرار از سقوط می‌جنگید و رم ِ فابیو کاپلو در ژانویه 2000 برای خرید او 12 میلیون پوند هزینه کرد.
در پایتخت ایتالیا از ناکاتا به دلیل نقشش در قهرمانی رم در فصل 01- 2000، آخرین فصلی که یوونتوس یا یکی از دو باشگاه میلانی فاتح اسکودتو نبودند، به خوبی یاد می‌شود. او قربانی محدودیت لیگ در استفاده از بازیکنان غیر اروپایی شد، تنها سه نفر از بین ناکاتا، گابریل باتیستوتا، والتر ساموئل، کافو، آبل بالبو، جیانی گویجو و مارکوس آسانکائو اجازه حضور در فهرست تیم در یک بازی را داشتند، اما یک هفته پس از گل والی او برابر اودینزه و چند روز پیش از دیدار سرنوشت‌ساز قهرمانی برابر یووه، فدراسیون فوتبال ایتالیا این قانون را لغو کرد.
تیم رده دومی یووه در فاصله 6 دقیقه بازی را با گل‌های دل‌پیرو و زین‌الدین زیدان 0- 2 کرد. تعویض فرانچکسو توتی با ناکاتا باعث تعجب بسیاری شد اما بازیکن ژاپنی رم توپ را در خط میانی از آن خود کرد، به سمت دروازه رفت و آن را مثل موشکی چرخشی به گوشه دروازه فرستاد. این پایان کار او نبود. در وقت‌های تلف شده که تنها چند دقیقه با پایین کشیده شدن رم از صدر فاصله باقی مانده بود، ناکاتا یک شوت از راه دور سرکش دیگر راهی دروازه کرد. ادوین فن در سار تنها توانست آن را مشت کند و وینچنزو مونتلا به گل تبدیلش کرد.
ناکاتا اختلاف شش امتیازی رم با یوونتوس را حفظ کرده بود، این کاری ارزشمند بود چون آنها موفق شدند در روز پایانی جام قهرمانی را بالای سر ببرند.
ناکاتا در جوانی و در سن 29 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.